desatabafar - verbo
de·sa·ta·ba·far transitivo; intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desatabafo desatabafas desatabafa desatabafamos desatabafais desatabafam
| desatabafava desatabafavas desatabafava desatabafávamos desatabafáveis desatabafavam
| desatabafei desatabafaste desatabafou desatabafamos / desatabafámos desatabafastes desatabafaram
| desatabafara desatabafaras desatabafara desatabafáramos desatabafáreis desatabafaram
| desatabafarei desatabafarás desatabafará desatabafaremos desatabafareis desatabafarão
| desatabafaria desatabafarias desatabafaria desatabafaríamos desatabafaríeis desatabafariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desatabafar
| Gerúndio
|
desatabafe desatabafes desatabafe desatabafemos desatabafeis desatabafem
| desatabafasse desatabafasses desatabafasse desatabafássemos desatabafásseis desatabafassem
| desatabafar desatabafares desatabafar desatabafarmos desatabafardes desatabafarem
| - desatabafa (desatabafes) desatabafe desatabafemos desatabafai (desatabafeis) desatabafem
| Pessoal desatabafar desatabafares desatabafar desatabafarmos desatabafardes desatabafarem
| desatabafando
Particípio passado
desatabafado | desatabafada | desatabafados | desatabafadas |
|
Flexiona como : amar
|