estroinar - verbo
es·troi·nar transitivo; intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
estroino estroinas estroina estroinamos estroinais estroinam
| estroinava estroinavas estroinava estroinávamos estroináveis estroinavam
| estroinei estroinaste estroinou estroinamos / estroinámos estroinastes estroinaram
| estroinara estroinaras estroinara estroináramos estroináreis estroinaram
| estroinarei estroinarás estroinará estroinaremos estroinareis estroinarão
| estroinaria estroinarias estroinaria estroinaríamos estroinaríeis estroinariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| estroinar
| Gerúndio
|
estroine estroines estroine estroinemos estroineis estroinem
| estroinasse estroinasses estroinasse estroinássemos estroinásseis estroinassem
| estroinar estroinares estroinar estroinarmos estroinardes estroinarem
| - estroina (estroines) estroine estroinemos estroinai (estroineis) estroinem
| Pessoal estroinar estroinares estroinar estroinarmos estroinardes estroinarem
| estroinando
Particípio passado
estroinado | estroinada | estroinados | estroinadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : estroinice
|