desenveredar - verbo
de·sen·ve·re·dar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desenveredo desenveredas desenvereda desenveredamos desenveredais desenveredam
| desenveredava desenveredavas desenveredava desenveredávamos desenveredáveis desenveredavam
| desenveredei desenveredaste desenveredou desenveredamos / desenveredámos desenveredastes desenveredaram
| desenveredara desenveredaras desenveredara desenveredáramos desenveredáreis desenveredaram
| desenveredarei desenveredarás desenveredará desenveredaremos desenveredareis desenveredarão
| desenveredaria desenveredarias desenveredaria desenveredaríamos desenveredaríeis desenveredariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desenveredar
| Gerúndio
|
desenverede desenveredes desenverede desenveredemos desenveredeis desenveredem
| desenveredasse desenveredasses desenveredasse desenveredássemos desenveredásseis desenveredassem
| desenveredar desenveredares desenveredar desenveredarmos desenveredardes desenveredarem
| - desenvereda (desenveredes) desenverede desenveredemos desenveredai (desenveredeis) desenveredem
| Pessoal desenveredar desenveredares desenveredar desenveredarmos desenveredardes desenveredarem
| desenveredando
Particípio passado
desenveredado | desenveredada | desenveredados | desenveredadas |
|
Flexiona como : amar
|