sucatear - verbo
su·ca·te·ar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
sucateio sucateias sucateia sucateamos sucateais sucateiam
| sucateava sucateavas sucateava sucateávamos sucateáveis sucateavam
| sucateei sucateaste sucateou sucateamos / sucateámos sucateastes sucatearam
| sucateara sucatearas sucateara sucateáramos sucateáreis sucatearam
| sucatearei sucatearás sucateará sucatearemos sucateareis sucatearão
| sucatearia sucatearias sucatearia sucatearíamos sucatearíeis sucateariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| sucatear
| Gerúndio
|
sucateie sucateies sucateie sucateemos sucateeis sucateiem
| sucateasse sucateasses sucateasse sucateássemos sucateásseis sucateassem
| sucatear sucateares sucatear sucatearmos sucateardes sucatearem
| - sucateia (sucateies) sucateie sucateemos sucateai (sucateeis) sucateiem
| Pessoal sucatear sucateares sucatear sucatearmos sucateardes sucatearem
| sucateando
Particípio passado
sucateado | sucateada | sucateados | sucateadas |
|
Flexiona como : arear forma nominal : sucateamento
|