atabuar - verbo
a·ta·bu·ar
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
atabuo
atabuas
atabua
atabuamos
atabuais
atabuam
| atabuava
atabuavas
atabuava
atabuávamos
atabuáveis
atabuavam
| atabuei
atabuaste
atabuou
atabuamos / atabuámos
atabuastes
atabuaram
| atabuara
atabuaras
atabuara
atabuáramos
atabuáreis
atabuaram
| atabuarei
atabuarás
atabuará
atabuaremos
atabuareis
atabuarão
| atabuaria
atabuarias
atabuaria
atabuaríamos
atabuaríeis
atabuariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| atabuar
| Gerúndio
|
atabue
atabues
atabue
atabuemos
atabueis
atabuem
| atabuasse
atabuasses
atabuasse
atabuássemos
atabuásseis
atabuassem
| atabuar
atabuares
atabuar
atabuarmos
atabuardes
atabuarem
| -
atabua (atabues)
atabue
atabuemos
atabuai (atabueis)
atabuem
| Pessoal
atabuar
atabuares
atabuar
atabuarmos
atabuardes
atabuarem
| atabuando
Particípio passado
| atabuado | atabuada | | atabuados | atabuadas |
|
Flexiona como : amar
|
