vunar - verbo
vu·nar intransitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
vuno
vunas
vuna
vunamos
vunais
vunam
| vunava
vunavas
vunava
vunávamos
vunáveis
vunavam
| vunei
vunaste
vunou
vunamos / vunámos
vunastes
vunaram
| vunara
vunaras
vunara
vunáramos
vunáreis
vunaram
| vunarei
vunarás
vunará
vunaremos
vunareis
vunarão
| vunaria
vunarias
vunaria
vunaríamos
vunaríeis
vunariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| vunar
| Gerúndio
|
vune
vunes
vune
vunemos
vuneis
vunem
| vunasse
vunasses
vunasse
vunássemos
vunásseis
vunassem
| vunar
vunares
vunar
vunarmos
vunardes
vunarem
| -
vuna (vunes)
vune
vunemos
vunai (vuneis)
vunem
| Pessoal
vunar
vunares
vunar
vunarmos
vunardes
vunarem
| vunando
Particípio passado
| vunado | vunada | | vunados | vunadas |
|
Flexiona como : amar
|
