deslegitimar - verbo
des·le·gi·ti·mar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
deslegitimo deslegitimas deslegitima deslegitimamos deslegitimais deslegitimam
| deslegitimava deslegitimavas deslegitimava deslegitimávamos deslegitimáveis deslegitimavam
| deslegitimei deslegitimaste deslegitimou deslegitimamos / deslegitimámos deslegitimastes deslegitimaram
| deslegitimara deslegitimaras deslegitimara deslegitimáramos deslegitimáreis deslegitimaram
| deslegitimarei deslegitimarás deslegitimará deslegitimaremos deslegitimareis deslegitimarão
| deslegitimaria deslegitimarias deslegitimaria deslegitimaríamos deslegitimaríeis deslegitimariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| deslegitimar
| Gerúndio
|
deslegitime deslegitimes deslegitime deslegitimemos deslegitimeis deslegitimem
| deslegitimasse deslegitimasses deslegitimasse deslegitimássemos deslegitimásseis deslegitimassem
| deslegitimar deslegitimares deslegitimar deslegitimarmos deslegitimardes deslegitimarem
| - deslegitima (deslegitimes) deslegitime deslegitimemos deslegitimai (deslegitimeis) deslegitimem
| Pessoal deslegitimar deslegitimares deslegitimar deslegitimarmos deslegitimardes deslegitimarem
| deslegitimando
Particípio passado
deslegitimado | deslegitimada | deslegitimados | deslegitimadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : deslegitimação
|