afantochar - verbo
a·fan·to·char transitivo; pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
afantocho afantochas afantocha afantochamos afantochais afantocham
| afantochava afantochavas afantochava afantochávamos afantocháveis afantochavam
| afantochei afantochaste afantochou afantochamos / afantochámos afantochastes afantocharam
| afantochara afantocharas afantochara afantocháramos afantocháreis afantocharam
| afantocharei afantocharás afantochará afantocharemos afantochareis afantocharão
| afantocharia afantocharias afantocharia afantocharíamos afantocharíeis afantochariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| afantochar
| Gerúndio
|
afantoche afantoches afantoche afantochemos afantocheis afantochem
| afantochasse afantochasses afantochasse afantochássemos afantochásseis afantochassem
| afantochar afantochares afantochar afantocharmos afantochardes afantocharem
| - afantocha (afantoches) afantoche afantochemos afantochai (afantocheis) afantochem
| Pessoal afantochar afantochares afantochar afantocharmos afantochardes afantocharem
| afantochando
Particípio passado
afantochado | afantochada | afantochados | afantochadas |
|
Flexiona como : amar
|